Α Ν Τ Ω Ν Η Σ  Ν.  Σ Ω Φ Ρ Ο Ν Α Σ

Ο ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΑΚΟΒΙΤΗΣ

Πέρασε ήδη πάνω απο ένας χρόνος από εκείνο το Κυριακάτικο πρωινό (7/3/21) με την έντονη απουσία του Αντώνη. Εκείνο το πρωινό περιμέναμε καθοδηγήσεις του για τις Συλλογικές δράσεις μας αλλά ποτέ δεν ήρθαν. Με το πέρασμα των ημερών μεγέθυνε η απροσδόκητη , δυσαναπλήρωτη και ανεπάντεχη για όλους μας αυτή απώλεια. Όσος χρόνος και αν περάσει, θα μας κυριεύει η συγκίνηση και μαζί θα γεμίζει ο νους μας με τις αξέχαστες, όμορφες, δημιουργικές αναμνήσεις που εμείς οι άνθρωποι του Συλλόγου ζήσαμε κοντά του. Οι λέξεις φτιάχνουν ένα κόμπο στο λαιμό και δυσκολεύονται να βγουν. 

Το ήθος. η εργατικότητα ,τα αστεία, το διαπεραστικό και διορατικό βλέμμα, η κατάρτιση η ευγένεια, η δοτικότητα, ο καυστικότατος λόγος είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν την εικόνα του Αντώνη. Μαζί με τη συγκίνηση όμως, έρχεται και ένα μικρό χαμόγελο, για τον Αντώνη που μας δίδαξε τόσα πολλά όλους μας. Τον Αντώνη που έγραψε και άϕησε ιστορία στον Σύλλογό μας που προσωποποιούσε στην καθημερινότητά του όλα όσα ήθελε να είναι ο Άκοβος. Γνωρίζουμε όλοι τα έργα δικής του έμπνευσης, καθοδήγησης και επίβλεψης για την αποπεράτωσή τους που στολίζουν τον Άκοβο, για τον οποίο νοιαζόταν πάντα μέχρι την πρόωρη και αδόκητη «φυγή» του. 

Το ισχύον καταστατικό του Συλλόγου μας, η αγορά του Γραφείου του Συλλόγου ,η αναβάθμιση της γιορτής και το άγαλμα του Κολοκοτρώνη στην Δραμπάλα, οι προτομές του Κολοκοτρώνη και Καπετάν Γιώργαρου στην Αγία Σωτήρα, η διάνοιξη του του δρόμου από Βίγλα μέχρι πηγάδι Παυλή με παραχώρηση μέρος οικοπέδου του, ο εξοπλισμός του Κοινοτικού Ιατρείου, το ανάγλυφο της μάνας στο προαύλιο του σχολείου, η παραχώρηση οικοπέδου του + Γεωργίου Μήτρου στην Κοινότητα, το Περιοδικό , το ημερολόγιο, το μνημείο Εθνικής Αντίστασης είναι μεταξύ των έργων με την σφραγίδα του Αντώνη που ανάδειξαν το χωριό μας. 

Είναι ανώφελο να προσπαθήσει κάποιος να περιγράψει την γενναιοδωρία του σε πατριωτικά αισθήματα και πρακτική βοήθεια, για την γενέτειρά μας και τον Σύλλογο τον οποίο υπηρέτησε με έμπνευση και ποιότητα πάνω από πέντε δεκαετίες, όπου ήταν ιδρυτικό μέλος και επί σειρά ετών Πρόεδρος, Γραμματέας ή Μέλος. Πρωτοστάτησε στην έκδοση του Περιοδικού «Α.Ν.» (1982) και συνέχισε ανελλιπώς ως Αρχισυντάκτης, Γραμματέας, η Μέλος της Συντακτικής Επιτροπής, όπου συνετέλεσε στον εμπλουτισμό και στην παραπέρα ποιοτική αναβάθμισή του. Ο Αντώνης δεν θαμπώθηκε από τα αξιώματα και διακρίσεις που δίκαια του έδωσε η Πολιτεία, (θήτευσε ως Διευθυντής στο Υπουργείο Γεωργίας) και όπως ο ίδιος έλεγε: « Δεν πρέπει να ξεχνάμε από που και πως ξεκινήσαμε». 

Αυτή η αστείρευτη δοτικότητα τον έκανε να έχει παντού μόνο φίλους, προσπαθώντας πάντα με ακατάβλητη ορμή για τα καλύτερα. Αυτά τα καλύτερα θα τα συνεχίσουμε, γιατί οι σοφές του κατευθύνσεις καθημερινά ηχούν στα αυτιά μας.

Αγαπητέ μας Αντώνη Θα σε συνοδεύει πάντα η λατρεία η δική μας και της γενέτειράς μας, όπου άφησες ανεξίτηλο το αποτύπωμά σου και να είσαι βέβαιος πως το ανεμόπτερό σου ,το ανεμόπτερο «Αντώνης»,θα πετάει πάντα σε ανοιχτό ουρανό με όλους τους ανέμους. Θα περνάει πάνω από τον Αγιολιά, Αγιώργη, Δραμπάλα, Παναγιά και θα προσγειώνεται ασφαλές στο Σκολιό και στο «Ακοβίτικο αντάμωμα»

 Καλή αντάμωση Πρόεδρε

 Τ Ο   Δ Ι Ο Ι Κ Η Τ Ι Κ Ο   Σ Υ Μ Β Ο Υ Λ Ι Ο       

 

Ο Λόγος του Αντώνη στα τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Δραμπάλα (19.7.2009)

Στιγμιότυπα απο την Δράση του Αντώνη στο Σύλλογο